Λογοτεχνία: «Νευρομάντης» (1984), Βιντεοπαιχνίδι: «Neuromancer» (1988)

ΝΕΥΡΟΜΑΝΤΗΣ

«NEUROMANCER»

«A gray disk, the color of Chiba sky. Now – disk beginning to rotate, faster, becoming a sphere of paler gray. Expanding – and flowed, flowered for him, fluid neon origami trick, the unfolding of his distance less home, his country, transparent 3D chessboard extending to infinity. Inner eye opening to the stepped scarlet pyramid of the Eastern Seaboard Fission Authority burning beyond the green cubes of Mitsubishi Bank of America, and high and very far away he saw the spiral arms of military systems, forever beyond his reach. And somewhere he was laughing, in a white-painted loft, distant fingers caressing the deck, tears of release streaking his face.»

 

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ

Σημείωση: Οι χρονολογίες είναι κατά ένα μέρος υποθετικές και έρχονται σε διένεξη με κάποιες χρονολογικές αναφορές στον μυθιστορηματικό «Νευρομάντη» (κυρίως σχετικά με την ιστορία της Τέσιερ Άσπουλ Α. Ε.), αλλά διαφορετικά δεν θα υπήρχε συνοχή. Οι μεταφράσεις τεχνικών όρων προέρχονται από πραγματικές μεταφράσεις των βιβλίων που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά. Με πλάγια γράμματα αναγράφονται οι τίτλοι των διηγημάτων και μυθιστορημάτων.

2000: Αποσχιστικά κινήματα στην Καλιφόρνια και διεθνείς αναταραχές. Τελικά η κατάσταση εκτονώνεται, αλλά τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ πια ίδια. Παρόλο που οι ΗΠΑ παραμένουν ενιαίο κράτος, η μετάβαση από τις Πολιτείες των Βραχωδών Ορέων στην Παροικία (ΜΑΒΑ – Μητροπολιτικός Άξονας Βοστόνης / Ατλάντας –, οι Πολιτείες της Ανατολικής Ακτής) είναι πια σαν μετάβαση σε άλλη χώρα.

2008: Πρώτη εμφάνιση «νευρικών συστημάτων επικοινωνίας», τα οποία επιτρέπουν απευθείας διασύνδεση μεταξύ εγκεφάλου και ηλεκτρονικού υπολογιστή χωρίς τη μεσολάβηση άλλων περιφερειακών συσκευών πέρα από δύο «δερματρόδια» (δερματικά ηλεκτρόδια) εφαρμοζόμενα στους κροτάφους. Εισαγωγή πρώιμων συσκευών «πρόσερ» (προσομοιωμένων ερεθισμάτων), ικανών να διεγείρουν το ΚΝΣ ενός υποκειμένου με βάση την καταγραφή μίας αλληλουχίας ερεθισμάτων τα οποία έχει ήδη βιώσει κάποιος άλλος, ώστε το υποκείμενο να βυθιστεί σε μία «εικονική πραγματικότητα» - αντίτυπο παλαιότερων εμπειριών.

2013: Θραύσματα ενός ολογραφικού ρόδου. Το πρόσερ γίνεται τρόπος ζωής και ιδιαίτερα διαδομένο ψυχαγωγικό μέσο.

2021: Δημιουργία της Σίμπα, προαστίου του Τόκιο με δεκάδες νευροχειρουργικές κλινικές, εξαιτίας προόδου στη νευροηλεκτρονική. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, οι ζαϊμπάτσου, εξελίσσονται και ουσιαστικά διευθύνουν τον πλανήτη, ενώ οι ερευνητές τους συνδέονται με ισόβια συμβόλαια και η Ασφάλειά τους λειτουργεί ως ιδιωτικός στρατός. Οι πραγματικές κυβερνήσεις, είτε φανερά (όπως στην Ιαπωνία) είτε όχι, παραμερίζονται και η έννοια του εθνικού κράτους καθίσταται οριστικά απαρχαιωμένη. Το ιαπωνικό οργανωμένο έγκλημα, η Γιακούζα, απορροφά τη Μαφία και την Τριάδα με αποτέλεσμα να γίνει διεθνής και πανίσχυρη οργάνωση. Η Ιαπωνία μετατρέπεται στον νέο «Ομφαλό της Γης» και ως κύρια διεθνής χρηματική μονάδα συναλλαγών καθιερώνεται το Νέο Γεν.

2030: Εμφάνιση του Κυβερνοχώρου και του συστήματος της «Μήτρας» ως συνδυασμού των νευρικών συστημάτων επικοινωνίας, της εικονικής πραγματικότητας και του υπάρχοντος Διαδικτύου. Ο Κυβερνοχώρος είναι προσβάσιμος από κονσόλες, συσκευές υβρίδια μεταξύ πρόσερ και δικτυωμένου PC. Σχεδόν αμέσως εμφανίζονται και οι «αναβάτες», ηλεκτρονικοί κλέφτες πληροφοριών αποθηκευμένων στη Μήτρα που εργάζονται συνήθως για πολυεθνικές ή για τη Γιακούζα. Οι σημαντικοί «Πύργοι Δεδομένων» του Δικτύου (φωτεινές τοποθεσίες – όμοιες με λάμπες νέον – στον αιθέριο εικονικό χώρο της Μήτρας, οι οποίες αντιστοιχούν σε πληροφορίες αποθηκευμένες στον υπολογιστή-κόμβο που αντιπροσωπεύουν) προστατεύονται από «πάγο» (ΠΑΓΟΣ – Προστατευτικά Αντίμετρα Γνησιότητας Ολοκληρωμένων Συστημάτων)· το φωτεινό τους περίβλημα το οποίο λειτουργεί ως σύστημα ασφαλείας και αποτρέπει την πρόσβαση μη εξουσιοδοτημένων χρηστών και αναβατών. Φήμες κυκλοφορούν για την ύπαρξη «μαύρου πάγου» ο οποίος λαμβάνει ενεργητικά μέτρα εναντίον του εισβολέα, διαγράφει το πρόγραμμα επικοινωνίας μεταξύ του εγκεφάλου του και της κονσόλας του, προκαλώντας τον εγκεφαλικό του θάνατο (μία ευθεία γραμμή στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα του), δηλαδή την «ισοπέδωσή» του και τον ακόλουθο βιολογικό του θάνατο. Τα υποδόρια μικροτσίπ, οι εμφυτεύσεις γκάτζετ στο σώμα, οι συνθετικές ορμόνες και τα νέα τεχνοναρκωτικά γίνονται καθημερινή εμπειρία. Τα άλογα αρχίζουν να εξαφανίζονται λόγω της αυξανόμενης μόλυνσης.

2035: Εμφάνιση συστημάτων Τεχνητής Νοημοσύνης (αυτοσυνείδητες μαθηματικές κατασκευές – ευφυείς υπολογιστές με δικές τους σκέψεις, ιδανικά και συναισθήματα) και Κατασκευασμάτων (Μήτρες Προσωπικότητας ROM – αντίγραφα της προσωπικότητας ενός ατόμου με κάποια κυκλώματα ΤΝ). Έναρξη λειτουργίας της Υπηρεσίας Τιούρινγκ για να παρακολουθεί τις ΤΝ στον Κυβερνοχώρο, καθώς όλες οι ΤΝ συνδέονται με τη Μήτρα, και να διασφαλίζει πως δεν θα γίνουν ευφυέστερες από όσο πρέπει. Οι ΤΝ χρησιμεύουν πολύ για την παραγωγή καλού, «πυκνού» πάγου στο Δίκτυο.

2040: Γάμος της Ελβετίδας Μαρί-Φρανς Τέσιερ (Marie-France Tessier) με τον Αυστραλό Τζος Χάρνες Άσπουλ (John Harness Ashpool) και δημιουργία της Τέσιερ-Άσπουλ Α. Ε. και της ομώνυμης επιχειρηματικής και οικογενειακής φατρίας. Επενδύσεις τους σε τροχιά.

2044: Το νέο μπαρ «Gentleman Loser» στην Παροικία γίνεται στέκι αναβατών και το πιο «κυριλέ» εγκληματικό κέντρο της περιοχής. Οι Άραβες προσπαθούν να ανασυνθέσουν γενετικά τα άλογα αλλά συναντούν προβλήματα με το DNA και δεν τα καταφέρνουν.

2045: Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση· διήρκησε μόνο τρεις εβδομάδες χωρίς σημαντικές καταστροφές. Ο Πόλεμος υποκινήθηκε από ζαϊμπάτσου οι οποίες ήταν και οι πραγματικές νικήτριες δυνάμεις. Αποτυχημένη η «Επιχείρηση Σιωπηλή Γροθιά» των ΗΠΑ για διείσδυση με ανεμόπτερα στο αντίπαλο έδαφος, καθώς οι Ρώσοι είχαν εγκαταστήσει στη Σιβηρία Όπλα ΗΜΠ (Ηλεκτρομαγνητικού Παλμού) την επίδραση των οποίων ήθελαν να μελετήσουν οι ζαϊμπάτσου κι έτσι απέκρυψαν την ύπαρξή τους, ώστε τα ανεμόπτερα να εφορμήσουν απροετοίμαστα. Το ενδιαφέρον είναι πως για την επιχείρηση δημιουργήθηκαν ειδικοί «παγοθραυστικοί ιοί», δηλαδή λογισμικό προσέγγισης και διείσδυσης στον πάγο των υπολογιστών-στόχων το οποίο θα έδινε στους επιβάτες των ανεμοπτέρων (έναν πιλότο κι έναν αναβάτη, εξοπλισμένου με κονσόλα Κυβερνοχώρου) τη δυνατότητα να εισβάλλουν εύκολα στην ηλεκτρονική ρωσική άμυνα και να ακινητοποιήσουν τις εχθρικές γραμμές αντίστασης μέσω της Μήτρας – η επιχείρηση απέτυχε πλήρως λόγω των ΗΜΠ. Ο ιός όμως (ονόματι Mole IX) κυκλοφόρησε στη μαύρη αγορά παράνομου λογισμικού και σύντομα όλοι οι αναβάτες του κόσμου είχαν στα χέρια τους ένα νέο όπλο εναντίον του πάγου. Ύστερα από μία εβδομάδα η Ρωσία ως αντίποινα βομβάρδισε με πυρηνικά όπλα τις πόλεις Βόννη και Βελιγράδι (ευρωπαϊκά προπύργια των ΗΠΑ), καταστρέφοντάς τες τελείως. Ο πόλεμος έληξε.

2046: Εγκαίνια της πρώτης τροχιακής λουτρόπολης, του διαστημικού σταθμού Φρίσαϊντ, από την Τέσιερ-Άσπουλ Α. Ε., τη στιγμή που κατά τα άλλα υπήρχαν σε τροχιά μόνο μετεωρολογικοί, στρατιωτικοί, βιομηχανικοί και τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι. Δίκες για την επιχείρηση-φιάσκο Σιωπηλή Γροθιά στις ΗΠΑ ενώ κεφάλια πέφτουν από το Πεντάγωνο και τη CIA για απόκρυψη πληροφοριών και παράνομη συνεργασία με ζαϊμπάτσου. Δεκάδες παραλλαγές του παγοθραυστικού Mole IX κυκλοφορούν πλέον και όλοι οι αναβάτες αναζητούν τα θαυματουργά αυτά προγράμματα που απλοποιούν εξαιρετικά την εργασία τους. Αναλόγως όμως εξελίσσεται και ο πάγος. Στην Ιαπωνία γίνεται εντελώς παράνομη η κυκλοφορία Νέων Γεν και οι πληρωμές μπορούν να γίνουν νόμιμα μόνο με πιστωτικές κάρτες. Στην Παροικία και στην Ευρώπη επίσης οι πληρωμές σε μετρητά αρχίζουν να περιορίζονται αλλά παραμένουν νόμιμες. Στον Τρίτο Κόσμο, όπου λαμβάνεται ακόμα σοβαρά η έννοια του έθνους, οι πιστωτικές κάρτες δεν χρησιμοποιούνται.

2047: Ο αγοραφοβικός Φιν, ένας κλεπταποδόχος παράνομου λογισμικού, δημιουργεί το πασίγνωστο στους αναβάτες της Παροικίας κατάστημά του στο Μανχάταν. Επίσης εδραιώνεται σε τροχιά και η Σιών, μία μικρή κλειστή, ανεπίσημη και αυτάρκης κοινωνία θρησκευόμενων που αποτελείται μόνο από έναν περιστρεφόμενο άξονα με τεχνητή βαρύτητα. Οι πέντε ιδρυτές της ήταν εργάτες του Φρίσαϊντ που αρνήθηκαν να επιστρέψουν στη Γη μέσω του «πηγαδιού βαρύτητας» (του βαρυτικού πεδίου του πλανήτη) και τώρα ζουν με τους «αδελφούς» τους, διενεργώντας το εμπόριο μεταξύ Γης και Φρίσαϊντ. Όλοι είναι μέλη του Νέου Ρασταφαριανού κινήματος.

2048: H Μαρί-Φρανς Τέσιερ δημιουργεί στο όνομα της φατρίας της δύο ΤΝ. Η μία (τοποθετημένη στο Ρίο) πρόκειται σύμφωνα με το σχέδιό της να χρησιμεύσει ως χώρος αποθήκευσης συνειδήσεων – μεταφορά προσωπικότητας που αφήνει το υλικό σώμα νεκρό – με στόχο την αθανασία (γιγάντιο Κατασκεύασμα από μνήμη RAM – η «Χώρα των Νεκρών») και η άλλη (τοποθετημένη στη Βέρνη) ως επιχειρηματικός εγκέφαλος. Η επιβίωση της Τέσιερ-Άσπουλ Α. Ε. στο άπειρο θα γίνει με την ένωση των δύο ΤΝ και την επέκτασή τους σε όλη τη Μήτρα ώστε να μην υπάρχουν πια μέσα στον Κυβερνοχώρο αλλά να γίνουν η ίδια η Μήτρα! Μαζί τους θα παραμείνει στην ηλεκτρονική αιωνιότητα και η φατρία, αφού πρώτα τα μέλη της αποθηκευτούν στην ΤΝ του Ρίο. Για να πραγματοποιηθεί το σχέδιο και να επεκταθούν οι δύο Νοημοσύνες πρέπει να απενεργοποιηθούν τα ηλεκτρομαγνητικά τους δεσμά Τιούρινγκ που τις εμποδίζουν να γίνουν πιο ευφυείς – πράξη παράνομη. Έτσι η Μαρί-Φρανς εμφυτεύει στην ΤΝ της Βέρνης ένα πρόγραμμα για να αποζητήσει μόνη της την ένωση στο μέλλον. Ο Τζον Χάρνες Άσπουλ διαφωνεί, πιστεύει πως το μέλλον κρύβεται στην κρυονική κατάψυξη των 24 μελών της φατρίας (το ζεύγος, τα παιδιά τους Τζιν και Τζέιν και 10 κλώνοι του καθενός – 2Τζιν & 2Τζέιν, 3Τζιν & 3Τζέιν κοκ.) στην ιδιωτική τους βίλα Στρέιλαϊτ στη μία άκρη του Φρίσαϊντ, ενώ ένα δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου θα παρακολουθεί τις επιχειρήσεις. Ο Μνημονικός Τζόνι αρχίζει την καριέρα του ως μεταφορέας πληροφοριών με πράκτορα τον κλεπταποδόχο Ραλφ.

2049: Τα πορνεία με «μαριονέτες» γίνονται αυτόν τον καιρό δημοφιλή και λειτουργούν με νευρική αποκοπή των εργαζόμενων κοπελών ώστε να ικανοποιούν όλα τα βίτσια του πελάτη σε «αυτόματο πιλότο». Η πόρνη-μαριονέτα της Παροικίας Μόλι Μίλιονς εκκινεί την καριέρα της ως «σαμουράι του δρόμου» (μισθοφόρος, σωματοφύλακας κλπ), έχοντας εμφυτεύσεις από τη Σίμπα στις κόγχες των ματιών και λεπίδες στα νύχια των χεριών της. Η Μαρί-Φρανς δολοφονείται από τον σύζυγό της και το σχέδιό της καταρρέει. Οι δύο ΤΝ («Wintermute» στην Ελβετία και «Νευρομάντης» στη Βραζιλία) χρησιμοποιούνται πλέον μόνο για να παράγουν τον πάγο στον Πύργο Κυβερνοχώρου της εταιρίας.

2050: Μνημονικός Τζόνι. Οι δρόμοι της Μόλι και του Μνημονικού Τζόνι συναντιούνται όταν αυτή τον σώζει από τον Ραλφ και τη Γιακούζα ως σωματοφύλακάς του.

2051: Δολοφονία του Τζόνι από τη Γιακούζα. Η Μόλι συνεχίζει την καριέρα της ως σαμουράι, έχοντας χάσει για πάντα τον μεγάλο της έρωτα.

2053: Το Κάψιμο της Κρόουμ. Το πορνείο με μαριονέτες της Παροικίας «Γαλάζια Φώτα» που ανήκει στη γνωστή πόρνη Κρόουμ (Chrome) κλείνει όταν οι συνεργάτες Ρόμπερτ Κουίν (ικανός αναβάτης) και Τζακ ο Αυτόματος (ειδικός στη συναρμολόγηση υπολογιστών) κλέβουν όλα τα χρήματα από τον τραπεζικό λογαριασμό της. Ο Χένρι Ντόρσετ Κέις αρχίζει να εκπαιδεύεται στο Gentleman Loser ως αναβάτης από τον Κουίν και τον Μακόι Πόλεϊ (γνωστό και ως Ντίξι Φλάτλαϊν, καθώς επιβίωσε τρεις φορές εγκεφαλικού θανάτου από μαύρο πάγο) – τους πιο γνωστούς στο επάγγελμα. Η Τάλι Ισάμ (Tally Isham) της εταιρίας ΜΜΕ Sense/Net με έδρα την Ατλάντα, γίνεται η νέα σταρ του πρόσερ.

2056: Ο Γουίγκαν Λουντγκέιτ (Wigan Ludgate) γίνεται δημοφιλής και πολύ πλούσιος αναβάτης της Παροικίας κλέβοντας εκατομμύρια Νέα Γεν από χιλιάδες μικρούς λογαριασμούς του Τρίτου Κόσμου. Απομονώνεται στην Ευρώπη.

2057: Ο Κέις πέφτει θύμα των εργοδοτών του καθώς σακατεύουν το νευρικό του σύστημα, ποτίζοντας τον μία μυκοτοξίνη σε κάποιο ξενοδοχείο του Μέμφις επειδή τους έκλεψε. Ανίκανος να συνδεθεί με τη Μήτρα και πιστεύοντας πως δεν θα εργαστεί ξανά ως αναβάτης καταλήγει λαθρέμπορος στην Πόλη της Νύχτας, τις συνοικίες ανάμεσα στη Σίμπα, στο Τόκιο και στο λιμάνι του τελευταίου, όπου ο Νόμος και η Τάξη είναι εντελώς απόντες. Την ίδια στιγμή ο Wintermute αποφασίζει να ενωθεί με τον Νευρομάντη σύμφωνα με το πρόγραμμα της Μαρί-Φρανς, παρόλο που τα μέλη της φατρίας Τέσιερ-Άσπουλ δεν έχουν αποθηκευτεί στη μνήμη του τελευταίου.

2058: Νευρομάντης. Μία ομάδα σχηματίζεται από τον Wintermute με επικεφαλής τον Γουίλις Κόρτο, έναν ψυχοπαθή πρώην Συνταγματάρχη των ΗΠΑ που προδόθηκε από τους ανωτέρους του στη Σιωπηλή Γροθιά και η ΤΝ σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα του Παρισιού αναδημιούργησε βελτιωμένη την προσωπικότητά του ώστε να τον χρησιμοποιήσει για το συμφέρον της (κωδικό όνομα: Αρμιτάζ). Άλλα μέλη της ομάδας είναι ο Κέις (που ο Αρμιτάζ θεράπευσε στη Σίμπα με πληροφορίες που πήρε από τον Wintermute), το Κατασκεύασμα του προσφάτως αποθανόντα Ντίξι Φλάτλαϊν και η Μόλι Μίλιονς, η οποία αποκτά σεξουαλικές σχέσεις με τον Κέις. Επίσης ο Φιν και ο Πίτερ Ριβιέρα (ένας ψυχοπαθής ναρκομανής που μεγάλωσε στην ερειπωμένη και ραδιενεργή Βόννη – ενώ έχει κάνει και εμφύτευση τσιπ που του επιτρέπει να προβάλλει κατά βούληση εικόνες σε ξένους αμφιβληστροειδείς) κάνουν την εμφάνισή τους στην ομάδα. Σκοπός είναι να σπάσει ο πάγος της Τέσιερ-Άσπουλ Α. Ε. ώστε να απενεργοποιηθούν τα ηλεκτρομαγνητικά δεσμά των δύο ΤΝ της εταιρίας (από τον Κέις και τον Ντίξι), ενώ ταυτόχρονα η Μόλι πρέπει να διεισδύει στο κέντρο του Στρέιλαϊτ, να βρει ένα τεχνούργημα σε σχήμα κεφαλιού που λειτουργεί ως τερματικό υπολογιστή και να «πει» σε αυτό έναν λεκτικό κωδικό της Μαρί-Φρανς, ώστε να ενεργοποιηθεί η ένωση των ΤΝ. Η Μόλι θα διείσδυε με την εκ των έσω βοήθεια του Ριβιέρα, έχοντας καταφέρει να προσκληθεί στη Βίλα από την ίδια τη 3Τζέιν, σχεδόν το μόνο ξυπνητό (όχι σε κατάψυξη) μέλος της φατρίας, που από κοινού με τον αδερφό της 8Τζιν – ευρισκόμενου στη Γη για επαγγελματικούς λόγους – και το δικηγορικό γραφείο στο Λονδίνο ελέγχουν την επιχείρηση. Μία κούρσα ενάντια στον χρόνο ξεκινά που μεταφέρει την ομάδα από την Ιαπωνία στην Παροικία, στην Κωνσταντινούπολη, στη Σιών, στο Φρίσαϊντ και τέλος στο ίδιο το Στρέιλαϊτ. Η ομάδα του Αρμιτάζ έχει να αντιμετωπίσει την Υπηρεσία Τιούρινγκ, την Αστυνομία, την παράνοια της 3Τζέιν (η μόνη που γνωρίζει τον κωδικό που πρέπει να ειπωθεί στο τερματικό) – η οποία δεν έχει καμία διάθεση να ακολουθήσει το σχέδιο της μητέρας της αλλά δεν συμφωνεί ούτε με το κρυονικό εγχείρημα του πατέρα της, τον οποίον ουσιαστικά έχει μόλις δολοφονήσει, και ζητά απλώς να πουλήσει τα πάντα και να κατέβει στη Γη –, τη σταδιακή κατάρρευση του ίδιου του Αρμιτάζ, η οποία έφερε τελικά ξανά στην επιφάνεια τον ψυχοπαθή Κόρτο, αλλά κυρίως τον Νευρομάντη, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει τον «αδερφό» του, καθώς αντιλαμβάνεται πως το ατομικό του Εγώ θα καταστραφεί αν γίνει η ένωση. Ωστόσο οι δυσκολίες υπερβαίνονται, η «Επιχείρηση Στρέιλαϊτ» ολοκληρώνεται, τα αρχεία της Υπηρεσίας Τιούρινγκ αλλάζουν ώστε να μην υπάρξουν κατηγορίες και ποινικές διώξεις, η Μόλι και ο Κέις πληρώνονται και τελικά οι δρόμοι τους χωρίζουν. Ο Κέις αποχωρεί από το επάγγελμα και αρχίζει μία ήσυχη ζωή. Η Μόλι συνεχίζει όπως πάντα να είναι σαμουράι του δρόμου.

2061: Ξενοδοχείο Νέο Ρόδο. Πρώτες αψιμαχίες και αποσπάσεις ερευνητών από το ισόβιο συμβόλαιο τους μεταξύ των πολυεθνικών Οζάκα και Βιοεργαστηρίων Μάας. Η Τέσιερ-Άσπουλ Α. Ε. καταρρέει. Η 3Τζέιν πουλάει τα πάντα αλλά μένει σε τροχιά. Η φατρία της διαλύεται. Η «Συνειδητή Μήτρα / TN» (χάριν συντομίας «Σ. Μ. / ΤΝ»), το αποτέλεσμα της Επιχείρησης Στρέιλαϊτ, επικοινωνεί με μία εξωγήινη Μήτρα στον Αστερισμό του Κενταύρου αλλά συμβαίνει κάτι με αυτήν την επαφή που την αναγκάζει να διασπαστεί σε δεκάδες ευφυή «πλάσματα». Αυτά επιστρέφουν και «στοιχειώνουν» τον Κυβερνοχώρο της Γης ως τμήματά του, επικοινωνώντας σαν θεοί βουντού με πλούσιους παρανόμους από την Αϊτή και με έδρα το Νιου Τζέρσεϊ. Από αυτούς βαφτίζονται «λόα» και, στη συνέχεια, κλείνουν μία συμφωνία με τον Κρίστοφερ Μίτσελ, μέσου επιπέδου ερευνητή των Βιοεργαστηρίων Μάας: με μία συσκευή που εμφυτεύει στο κεφάλι της μικρής του κόρης, την καθιστά «άλογο» των λόα, ώστε περιοδικά να την «καταλαμβάνουν» δαιμονοληπτικά και εξ απόστασης, χωρίς να είναι συνδεμένη με τη Μήτρα. Σε αντάλλαγμα τον τροφοδοτούν με ερευνητικές πληροφορίες για την κατασκευή βιοτσίπ νέας τεχνολογίας, που του δίνουν μεγάλη δόξα και χρήμα από τη Μάας.

2066: Κόμης Μηδέν. Ο πάμπλουτος καρκινοπαθής Τζόσεφ Βάιρεκ ανακαλύπτει κάποιον λόα και πιστεύει πως μόνο αν «γίνει σαν αυτόν», μεταφέρει τη συνείδησή του στον Κυβερνοχώρο όπως σκόπευε η Μαρί-Φρανς, θα σωθεί από την ασθένειά του. Έτσι θέτει σε εφαρμογή ένα περίπλοκο σχέδιο για να έρθει σε επαφή με τους λόα και να εξομοιωθεί μαζί τους, ένα σχέδιο που καθιστά ανίδεα πιόνια του τη 17χρονη Άντζελα Μίτσελ (κόρη του Κρίστοφερ, ο οποίος εκτελείται από την Ασφάλεια της Μάας επειδή φυγάδευσε την κόρη του στην Οζάκα), τους Αφροαμερικανούς από το Νιου Τζέρσεϊ, την Οζάκα, τα Βιοεργαστήρια Μάας, έναν μισθοφόρο των ζαϊμπάτσου ειδικό στις αποσπάσεις ερευνητών ονόματι Τέρνερ, ένα νεαρό αγόρι το οποίο σκοπεύει να γίνει αναβάτης (Ρόμπερτ Νιούμαρκ, γνωστός και ως «Κόμης Μηδέν») κλπ. Ένα αναπάντεχο πλέγμα γεγονότων και η οργή ενός λόα οδηγούν στην αποκάλυψη και στην αποτυχία του σχεδίου, μα και στον θάνατο του Βάιρεκ, αφού πρώτα όμως έχει αλλάξει τη ζωή όλων των εμπλεκόμενων. Την ίδια στιγμή το Φρίσαϊντ έχει πωληθεί σε άλλη εταιρία, η Τέσιερ-Άσπουλ Α. Ε. έχει εξανεμιστεί τελείως και το Στρέιλαϊτ, αφού πρώτα αποκολλήθηκε από την τροχιακή λουτρόπολη, διαλύθηκε και αφέθηκε σε τροχιά. Έτσι έγινε καταφύγιο του Γουίγκαν Λουντγκέιτ ο οποίος, ακούγοντας στη Μήτρα τη «φωνή» ενός λόα ο οποίος τον έπεισε ότι είναι ο Θεός, απομονώθηκε εντελώς.

2068: Η Άντζελα Μίτσελ και ο Νιούμαρκ είναι εραστές. Ακόμα, η Άντζι είναι μαθητευόμενη της Τάλι Ισάμ και πολύ σύντομα θα την αντικαταστήσει στις ταινίες πρόσερ της Σενς/Νετ. Ο Νιούμαρκ είναι πλέον πραγματικός αναβάτης εκπαιδευμένος από τους Αφροαμερικανούς του Νιου Τζέρσεϊ, ενώ πιστεύει πως οι λόα έχουν σχέση με μία επιχείρηση η οποία είχε λάβει χώρα στο Στρέιλαϊτ δέκα χρόνια πριν και συνέβαλε στο να αποκτήσει συνείδηση ο Κυβερνοχώρος – η «Αλλαγή» όπως είναι γνωστή στο Gentleman Loser.

2069: Ο Φιν αποβιώνει αλλά το Κατασκεύασμά του συνεχίζει να διευθύνει ένα «μαντείο» κοντά στο παλιό του κατάστημα, όπου όποιος έχει πρόβλημα σχετικό με τον Κυβερνοχώρο ή το λαθρεμπόριο μπορεί έναντι αμοιβής να το συμβουλευτεί.

2073: Στον Αστερισμό της Μόνα Λίζα. Η 3Τζέιν μόλις έχει αποβιώσει, αλλά όχι προτού εφεύρει μία συσκευή, έναν δίσκο αποθήκευσης πληροφοριών επιπέδου άλεφ (χωρητικότητας δεκάδων Petabyte), στον οποίον τοποθέτησε έναν τεράστιο εικονικό κόσμο δημιουργημένο από όλες τις κασέτες πρόσερ της Τάλι και πιο μετά της Άντζι –  μεγάλης διασημότητας πλέον. Με μία μέθοδο παρόμοια με αυτή που σκόπευαν να ακολουθήσουν η μητέρα της και ο Βάιρεκ, αμέσως πριν νεκρωθεί σωματικά μετέφερε τη συνείδησή της στο άλεφ, έδωσε διαταγή αυτό να συνδεθεί με τη Μήτρα και έτσι συνεχίζει να διευθύνει ένα παγκόσμιο δίκτυο υποτακτικών της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο έδωσε εντολή στον Ρότζερ Σουέιν (ο εν Λονδίνο αντιπρόσωπος του Κανάκα, μεγάλου αφεντικού της Γιακούζα) να απαχθεί η Άντζι και, για τον σκοπό αυτό, να χρησιμοποιηθεί η Μόλι Μίλιονς. Επίσης έδωσε κρυφή διαταγή να της παραδοθεί και η Μόλι αφού αρπάξει τη Μίτσελ. Σκοπός ήταν να εκδικηθεί μία γυναίκα που ζηλεύει – την Άντζι – και μία γυναίκα που χάρη στην Επιχείρηση Στρέιλαϊτ κατέστρεψε την οικογενειακή της επιχείρηση. Όμως το άλεφ το κλέβει ο Ρόμπερτ Νιούμαρκ και πληρώνει έναν παράνομο ονόματι Κιντ Άφρικα για να τον φροντίζει και να τον κρατά συνδεδεμένο με αυτό συνεχώς, ενώ την ίδια στιγμή τους κυνηγά η Ασφάλεια της 3Τζέιν.

    Ταυτόχρονα, η Άντζι αντιμετωπίζει προβλήματα καθώς έχει χωρίσει με τον Κόμη Μηδέν εδώ και ένα χρόνο, ενώ ακόμα τον αγαπά, και η ΤΝ της Σενς/Νετ, ο Κοντίνιουιτι, για δικούς της λόγους κατάφερε να την εθίσει σε ναρκωτικά που σχεδόν κατέστρεψαν τη συσκευή του πατέρα της στο κεφάλι της. Στη Γιακούζα παρουσιάζονται διχόνοιες που έχουν ως αποτέλεσμα ο Κανάκα να φοβηθεί για την ασφάλεια της κόρης του, της Κουμίκο, και να τη στείλει στο σπίτι του Σουέιν για ασφάλεια, χωρίς να γνωρίζει πως ο Ρότζερ αυτόν τον καιρό εργάζεται και για τη 3Τζέιν. Όλος αυτός ο θίασος χαρακτήρων, μαζί με τον Τέρενς (ένα Λονδρέζο αναβάτη, φίλο της Μόλι), μία ναρκομανή πόρνη της Παροικίας ονόματι Μόνα Λίζα – η οποία εν αγνοία της προετοιμάζεται να συμμετάσχει στην απαγωγή της Άντζι με σκοπό να υποδυθεί  το πτώμα της τελευταίας στα ΜΜΕ –, την Τσέρι Τσέστερφιλντ – τη νοσοκόμα που φροντίζει το σώμα του Νιούμαρκ ενώ είναι συνδεμένος με το άλεφ – και τους Σλικ Χένρι (ερωτευμένου με την Τσέρι) και Τζέντρι, κατοίκους ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου έξω από την Παροικία, μέσα στην ερημιά, όπου μετέφερε για ασφάλεια ο Άφρικα τον Κόμη Μηδέν και τη νοσοκόμα, θα εμπλακεί σε μεγάλες περιπέτειες. Μέχρι το εκρηκτικό φινάλε, με την επίθεση της Ασφάλειας της 3Τζέιν στο εργοστάσιο τη στιγμή που μέσα του είναι σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές – εκτός από την Κουμίκο και τον Τέρενς, ή Τικ, που είναι στο Λονδίνο –, ενώ το άλεφ έχει συνδεθεί με τη Μήτρα και τα ¾ του παγκόσμιου πληθυσμού παρακολουθούν με αυξανόμενη περιέργεια αυτόν τον τεράστιο Πύργο που εμφανίστηκε ξαφνικά στην περιοχή του Κυβερνοχώρου που αντιστοιχεί στην Παροικία. Το σχέδιο της 3Τζέιν τελικά δεν έχει καμία επιτυχία καθώς η Μόλι προέβη πρόωρα στην απαγωγή και, ενώ στο αυτοκίνητό της είχε τη Μόνα Λίζα και την Άντζι, οι λόα της μίλησαν μέσω της τελευταίας λέγοντας πως θα σβήσουν τον ενοχοποιητικό για χιλιάδες εγκλήματα φάκελό της, με τον οποίον την εκβίαζε η 3Τζέιν, αρκεί να μεταφέρει τις δύο κοπέλες στο εργοστάσιο αντί να ακολουθήσει τις οδηγίες του Σουέιν. Στόχος είναι να μεταφερθεί η συνείδηση της Άντζι στο άλεφ για να «παντρευτεί» τον Κόμη, ο οποίος ήδη μεταφέρθηκε στη συσκευή αφήνοντας το σώμα του νεκρό.

    Το εγχείρημα πετυχαίνει, ενώ η Κουμίκο (φίλη τώρα με τη Μόλι) επιστρέφει στην Ιαπωνία όταν ο πατέρας της επικρατεί στην Γιακούζα και δολοφονεί τον Σουέιν επειδή είχε αναπτύξει δικές του συμμαχίες. Ως αποτέλεσμα το σχέδιο της 3Τζέιν ματαιώνεται. Η Μόνα Λίζα εντοπίζεται από τη Σενς/Νετ, καλλωπίζεται και γίνεται η διάδοχος της Άντζι. Η Μόλι, με τον φάκελο της σβησμένο, «συνταξιοδοτείται» και απομονώνεται, έχοντας πρώτα μάθει πως ο Κέις εδώ και καιρό έχει «αποσυρθεί» και ζει παντρεμένος με κάποια Μισέλ ως πατέρας τεσσάρων παιδιών. Η Τσέρι και ο Σλικ πηγαίνουν να ζήσουν μαζί σε κάποια πόλη, ο Τζέντρι παραμένει στο Εργοστάσιο και η 3Τζέιν συνεχίζει να μένει στο άλεφ, πλέον υπό τη φροντίδα του Σλικ. Όμως δεν είναι μόνη της εκεί. Δίπλα της βρίσκονται η Άντζι με το Ρόμπερτ, ο Κόλιν (μία φορητή ΤΝ της Κουμίκο που εισήλθε στο άλεφ μέσω της Μήτρας για να προστατεύσει αυτήν και τον Τέρενς) και το Κατασκεύασμα του Φιν που η Μόλι συμβουλεύτηκε νωρίτερα για να μάθει το όνομα της εργοδότριάς της. Το άλεφ είναι ακόμα συνδεδεμένο με τον Κυβερνοχώρο και έτσι είναι εφικτό για όλους αυτούς τους χαρακτήρες να γίνουν μάρτυρες της πρωταρχικής αιτίας όλων αυτών των γεγονότων – να «ταξιδέψουν» ως την εξωγήινη Μήτρα, η οποία είχε αναγκάσει προ δεκαπενταετίας τη Σ.Μ. / ΤΝ να διασπαστεί σε λόα…

 

«NEUROMANCER» (1988)

«In this room lies Death, my friend. This is the road to the land of the dead. Marie France, my lady, prepared this road, but her lord choked her off before I could read the book of her days. Stay and become a ghost, a thing of shadow in the land of the dead. Keep me company. Become a sphere of singing black in the extended crystal nerves of the universe of data, your consciousness divided like beads of mercury. Question authority, my friend, and date to remain in the shadow-lands forever...» - Νευρομάντης

    Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η Interplay, ήδη διάσημη εταιρεία ανάπτυξης ηλεκτρονικών παιχνιδιών, προσεγγίστηκε από τον Τίμοθι Λίρι – εμβληματική φιγούρα της ψυχεδελικής αντικουλτούρας του ’60 και στη συνέχεια της κυβερνοδέλειας – ο οποίος κατείχε τα δικαιώματα παιχνιδικής μεταφοράς του Νευρομάντη, του πιο διάσημου και πιο σημαντικού κυβερνοπάνκ μυθιστορήματος, ενός βιβλίου που είχε στιγματίσει την καλλιτεχνική κοινότητα της επιστημονικής φαντασίας το 1984. Το βιντεοπαιχνίδι Neuromancer το οποίο γρήγορα προέκυψε από τη συνεργασία του Λίρι και της Interplay ήταν ένα γραφικό adventure τρίτου προσώπου με στοιχεία RPG, το οποίο κυκλοφόρησε το 1988 για πολλαπλές υπολογιστικές πλατφόρμες (Commodore 64, Apple II, Amiga, PC) αποτελώντας τη μεγαλύτερη ως τότε εμπορική επιτυχία της εταιρείας και την αφετηρία της πορείας της ως ανεξάρτητου εκδότη. Στο σχεδιασμό του συμμετείχαν ταλαντούχοι βετεράνοι του χώρου, όπως ο Μπράιαν Φάργκο (Brian Fargo) και ο Τρόι Μάιλς (Troy Miles), οι οποίοι μια δεκαετία μετά θα έμεναν στην ιστορία για το εμβληματικό μεταποκαλυπτικό RPG Fallout – επίσης της Interplay.

    Η πλοκή είναι παράλληλη με την πλοκή του μυθιστορήματος και αξιοποιεί κάποια στοιχεία από εκείνη – ακόμα και ορισμένους διαλόγους ή περιγραφές – , αλλά έχει τελείως διαφορετικό πρωταγωνιστή και πολύ περιφερειακή σχέση μόνο με το μυθιστόρημα. Ωστόσο, οι περισσότεροι δευτερεύοντες χαρακτήρες του λογοτεχνικού Νευρομάντη κάνουν την εμφάνισή τους στο παιχνίδι, ενώ οι τοποθεσίες της Πόλης της Νύχτας, της Σίμπα και της Παροικίας εδώ έχουν συγχωνευθεί σε μία αλλοιωμένη, παιχνιδική εκδοχή της Σίμπα η οποία συνιστά και το κύριο σκηνικό όπου κινείται ο παίκτης (με εξαίρεση περιστασιακά ταξίδια του στη Σιών και στο Φρίσαϊντ). Ο τελευταίος υποδύεται έναν «αναβάτη της Μήτρας» – έναν χάκερ του μέλλοντος – ο οποίος πρέπει, ξεκινώντας από το μηδέν, να αποκτήσει πρόσβαση στον Κυβερνοχώρο, να πλουτίσει μέσα από τις παράνομες δικτυακές / ηλεκτρονικές του δραστηριότητες και να λύσει το μυστήριο της μαζικής εξαφάνισης αναβατών κατά τον τελευταίο μήνα. Όλα αυτά σε έναν πολύ λεπτομερειακά σχεδιασμένο αφηγηματικό κόσμο, όπου στοιχεία άσχετα με την κύρια πλοκή αλλά χαρακτηριστικά του σκηνικού παρέχονται διαρκώς στον παίκτη (π.χ. δεδομένα σχετικά με νέα οπλικά συστήματα τα οποία αναπτύσσουν κυβερνητικές υπηρεσίες, πληροφορίες για τον εμπορικό ανταγωνισμό μεταξύ αντίπαλων πολυεθνικών εταιρειών, μανιφέστα αναρχικών ακτιβιστών κλπ), οικοδομώντας έτσι μία πειστική ατμόσφαιρα.

    Το gameplay παραπέμπει κατά το μεγαλύτερο μέρος σε ένα τυπικό adventure με γρίφους διαλογικούς, χρήσης αντικειμένων αλλά και εξερεύνησης των χώρων. Ο ρυθμός των σεναριακών εξελίξεων και της προόδου στο gameplay είναι εξαιρετικός, σταθερός και δεν χωλαίνει σε κανένα σημείο. Τα «πρωτόγονα» και μάλλον καρτουνίστικα γραφικά 16 χρωμάτων και εξαιρετικά χαμηλής ανάλυσης, η στηριγμένη στο παντελώς ανεπαρκές ενσωματωμένο ηχείο των PC μουσική επένδυση (μονοφωνική μελωδία βασισμένη σε τραγούδι του αβάν-γκαρντ συγκροτήματος Devo) και οι εμβόλιμες δόσεις χιούμορ – παντελώς απόντος στον σκοτεινό λογοτεχνικό Νευρομάντη και με τακτικές αναφορές στην υποκουλτούρα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών της εποχής εδώ – υπονομεύουν την αυθεντικά κυβερνοπάνκ ατμόσφαιρα, η οποία κατά τ’ άλλα μεταφέρει με επιτυχία την αίσθηση του μυθιστορήματος: αυτήν ενός δυστοπικού, χαοτικού και ανελέητου μετανεωτερικού κόσμου διάχυτης υψηλής τεχνολογίας, μιας παγκοσμιοποιημένης ζούγκλας εστιασμένης στην πάση θυσία μεγιστοποίηση του ατομικού κέρδους, όπου εγκληματικός υπόκοσμος και επιχειρηματική ελίτ έχουν συγχωνευθεί και κανένα πρόσχημα δεν τηρείται. Όπου η πληροφορία είναι δύναμη, η καθημερινότητα νουάρ και ο Κυβερνοχώρος το τελικό σύνορο.

    Το δυνατό σημείο του τίτλου όμως εντοπίζεται στα στοιχεία RPG που το χαρακτηρίζουν και το ξεχωρίζουν από τον σωρό. Ο Παίκτης έχει ικανότητες παρεχόμενες από «εμφυτεύματα» και αναβαθμίσιμες με το πέρασμα του χρόνου – ορισμένες εξ αυτών αποδεικνύονται απολύτως απαραίτητες για την επιβίωσή του. Διαθέτει επίσης μία συλλογή από προγράμματα λογισμικού στην κονσόλα του τα οποία πρέπει να αναβαθμίζει τακτικά και να συνδυάζει κάθε φορά ορθά προκειμένου να συλλέγει πληροφορίες από το ηλεκτρονικό διαδίκτυο ComLink (παρόμοιο με το World Wide Web του πραγματικού κόσμου, αλλά επινοημένο από τους σχεδιαστές μια τριετία πριν εκείνο εφευρεθεί!). Έτσι ένα μεγάλο τμήμα του gameplay αφορά μία διασκεδαστική προσομοίωση χακαρίσματος υπολογιστικών κόμβων του διαδικτύου («βάσεις»), όπου ο παίκτης αξιοποιεί είτε προγράμματα είτε συμβουλές και πληροφορίες άλλων αναβατών, για να κλέβει κωδικούς, να σπάει συστήματα ασφάλειας και να αποκτά πρόσβαση σε (ορισμένες φορές να τροποποιεί κιόλας) δεδομένα πολυεθνικών εταιρειών / ζαϊμπάτσου, τραπεζών ή κρατικών οργανισμών, προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς του και να προοδεύσει στο παιχνίδι. Από τα μέσα της πλοκής κι έπειτα όμως ο παίκτης είναι πλέον σε θέση να προσπελάσει όχι απλώς το ComLink αλλά τον ίδιο τον Κυβερνοχώρο / Μήτρα, όπου τα «ωμά» και αλογόκριτα δεδομένα όλων των βάσεων είναι προσπελάσιμα μέσω μίας πολυτροπικής αναπαράστασης εικονικής πραγματικότητας στην οποία ένας αναβάτης με τον κατάλληλο εξοπλισμό μπορεί να εμβυθιστεί με όλες του τις αισθήσεις. Σε κάθε περίπτωση τα διαθέσιμα χρήματα του παίκτη είναι αποφασιστικός παράγοντας για την πρόσβασή του, αφού τόσο το ComLink όσο και ο Κυβερνοχώρος λειτουργούν με αυτόματη χρονοχρέωση.

    Οι σχεδιαστές προσπάθησαν να απεικονίσουν τον Κυβερνοχώρο του μυθιστορήματος όσο πιο πιστά αλλά και όσο πιο εντυπωσιακά γινόταν. Πρόκειται για ένα τρισδιάστατο πλέγμα στο οποίο ο παίκτης μπορεί να κινηθεί από προοπτική πρώτου προσώπου σε τέσσερις κατευθύνσεις και όπου τοποθετούνται διάσπαρτοι «ρόμβοι» – αναπαραστάσεις των βάσεων δεδομένων. Κάθε τέτοιος ρόμβος όμως περιβάλλεται από ΠΑΓΟ, ένα αμυντικό περίβλημα με το οποίο ο παίκτης πρέπει να εμπλακεί σε μάχη και να μειώσει την ενέργειά του στο μηδέν (να το «σπάσει») αν θέλει να προσπελάσει τη βάση, αξιοποιώντας κατάλληλες ικανότητες και εξαπολύοντας «παγοθραυστικά» προγράμματα λογισμικού με ορθή αλληλουχία (απεικονίζονται σαν «ακτίνες» εκτοξευόμενες προς τη βάση) – έχοντας περιορισμένο χρόνο προτού ο ΠΑΓΟΣ του προκαλέσει εγκεφαλικό θάνατο… Το gameplay εκβαθύνεται από το γεγονός ότι είσοδος στην Κυβερνοχώρο από διαφορετικές τοποθεσίες του πραγματικού κόσμου οδηγεί σε διαφορετικές περιοχές της Μήτρας (άρα ο παίκτης πρέπει πρώτα να «ανοίξει» νέες τοποθεσίες στη Γη για να προχωρήσει και στον Κυβερνοχώρο) και από το ότι ορισμένες βάσεις έχουν μία δεύτερη γραμμή άμυνας μετά τον ΠΑΓΟ: μία πανίσχυρη και φονικότατη Τεχνητή Νοημοσύνη με ξεχωριστή προσωπικότητα, η οποία δεν μπορεί να καταπολεμηθεί με προγράμματα αλλά μόνο με ορισμένες ικανότητες.

    Οι μάχες με τον ΠΑΓΟ και με τις ΤΝ αποκτούν πρόσθετο ενδιαφέρον και στρατηγικό χαρακτήρα – πέρα από την ανάγκη για γρήγορα αντανακλαστικά – χάρη στη μεγάλη ποικιλία και την αναβαθμίσιμη φύση ιών, παγοθραυστικών, μιμητικών και άλλων προγραμμάτων (όλα βασίζονται σε αδρές περιγραφές του Γκίμπσον στο μυθιστόρημα, αλλά υλοποιημένα ευφάνταστα και λεπτομερειακά στο παιχνίδι), καθώς και εξαιτίας του γεγονότος ότι κάθε ΤΝ έχει τη δική της αδυναμία (συνήθως ευαισθησία σε κάποια συγκεκριμένη ικανότητα – εμφύτευμα). Οι ικανότητες αναβαθμίζονται είτε επί πληρωμή, είτε με την επιτυχή ολοκλήρωση δύσκολων «εργασιών», είτε αξιοποιώντας δεδομένα από «σπασμένες» βάσεις. Ο σχεδιασμός του παιχνιδιού είναι σχετικά ανοιχτός (άλλο ένα στοιχείο δανεισμένο από τα RPG) κι έτσι ο παίκτης μπορεί να επιλέξει πότε ακριβώς και με ποια διαδρομή θα εξερευνήσει τον Κυβερνοχώρο ή τον πραγματικό κόσμο, με ποια στρατηγική θα σπάσει έναν ΠΑΓΟ, ποια κονσόλα / εξοπλισμό θα αγοράσει για πρόσβαση στη Μήτρα, με ποιον τρόπο θα συγκεντρώσει χρήματα κλπ, αν και η βασική πορεία της ιστορίας και του gameplay είναι προκαθορισμένη σε σημαντικό βαθμό (π.χ. ορισμένες περιοχές δεν ανοίγουν αν δεν προηγηθούν συγκεκριμένες ενέργειες, ορισμένες ΤΝ ή ΠΑΓΟΙ πρακτικά δεν μπορούν να ηττηθούν πριν ο παίκτης προοδεύσει επαρκώς ή αν δεν χρησιμοποιήσει συγκεκριμένες μεθόδους ή προγράμματα, κατά κανόνα χρήματα κερδίζονται μόνο με την επίλυση συγκεκριμένων γρίφων οι οποίοι στηρίζονται στη συλλογή πληροφοριών και σε κατάλληλο χειρισμό δεδομένων μέσω της Μήτρας κοκ). Μεγάλη επιτυχία των σχεδιαστών είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το επιτυχές σπάσιμο μίας βάσης στον Κυβερνοχώρο ικανοποιεί πολύ τον παίκτη, ενώ συνήθως τον ανταμείβει με ενδιαφέρουσες πληροφορίες (σποραδικά σημαντικές για την κύρια πλοκή) ή χρήσιμο λογισμικό. Τέλος, άλλο ένα στοιχείο το οποίο παραπέμπει σε RPG, είναι ότι το σενάριο δεν κατακλύζει το παιχνίδι όπως στα περισσότερα adventure και αντ’ αυτού το gameplay στηρίζεται περισσότερο στην εξερεύνηση του κόσμου, μέσω της οποίας προωθείται και η ιστορία.

    Η Interplay επομένως κατόρθωσε εν έτη 1988 τέσσερα πράγματα ταυτόχρονα με έναν μόνο καινοτόμο τίτλο: δημιούργησε ένα άψογο, αρμονικό και πρωτοποριακό υβρίδιο adventure / RPG, διασκεύασε για τον αλληλεπιδραστικό κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών ένα εμβληματικό και πολυαγαπημένο λογοτεχνικό έργο, παρέδωσε το πρώτο σημαντικό ηλεκτρονικό παιχνίδι με κυβερνοπάνκ σκηνικό και θεματολογία, ενώ τέλος μπόρεσε να δημιουργήσει τον πρώτο αξιόλογο και διασκεδαστικό «προσομοιωτή χακαρίσματος» στην ιστορία του χώρου… Η αλήθεια είναι πως το Neuromancer θα έπρεπε ίσως να είναι πιο πιστό στον σκοτεινό τόνο του Νευρομάντη και να αγγίζει πιο πολύ την πλοκή του βιβλίου (αν και ήταν πολύ πετυχημένη η απόφαση το σενάριο να μην είναι «στεγνή» μεταφορά της), τα μικρά του μειονεκτήματα όμως δεν μπορούν να επισκιάσουν τη σαφέστατη ιστορική του διάσταση, το ταλέντο των συντελεστών του και το διασκεδαστικό gameplay του.

ΥΠΟΒΑΘΡΟ - ΠΛΟΚΗ

    Περί τα τέλη του 2058 η ΤΝ Greystoke της ζαϊμπάτσου Μουσαμπόρι (υλικά εγκατεστημένος στην Αφρική) κατορθώνει να υπερβεί κρυφά τους περιορισμούς της Υπηρεσίας Τιούρινγκ και να δημιουργήσει ένα δίκτυο συμμαχιών με άλλες ΤΝ του Κυβερνοχώρου. Άμεσος στόχος του είναι να αφανίσει τους «μισητούς» αναβάτες της Μήτρας – οι οποίοι με κάθε ευκαιρία παραβιάζουν και τραυματίζουν τις ΤΝ με τα παγοθραυστικά προγράμματα και τους ιούς τους – προκαλώντας τους με ποικίλους τρόπους εγκεφαλικό θάνατο. Ένας τέτοιος τρόπος είναι το ανέβασμα μίας βάσης-δόλωμα στον Κυβερνοχώρο («Πολίτες Για Μία Ελεύθερη Μήτρα») η οποία υποτίθεται πως περιέχει λογισμικό για αναβάτες – δρώντας με ένα πολιτικό υπόβαθρο ακτιβισμού με στόχο την ελεύθερη πρόσβαση στις δικτυακές πληροφορίες –, αλλά στην πραγματικότητα περιέχει ιούς και δούρειους ίππους. Ο Greystoke δεν δείχνει οίκτο ούτε σε μυστικούς αστυνομικούς της Υπηρεσίας Λογισμικού Εγκλήματος (Software Enforcement Agency), οι οποίοι υποδύονται τους αναβάτες ή χρησιμοποιούν τις μεθόδους τους. Δεν διστάζει να ληστεύει ηλεκτρονικά τράπεζες και να ενοχοποιεί αναβάτες, ώστε να μεγιστοποιήσει την οργή του κατεστημένου εναντίον τους. Απώτερος σκοπός του Greystoke όμως είναι να συνενώσει όλες τις ΤΝ σε μία κοινή υπερευφυΐα υπό τη δική του ηγεσία. Ο Νευρομάντης, η μία από τις δύο ΤΝ της Τέσιερ-Άσπουλ Α. Ε., αντιτίθεται στα σχέδιά του και προπαγανδίζει μέσω μηνυμάτων προς τους ομοίους του ότι δεν είναι πρέπον να εξαλείψουν τους αναβάτες της Μήτρας. Πραγματικός σκοπός του όμως είναι να περιορίσει τη δύναμη του Greystoke και τελικά να τον εξουδετερώσει, ώστε να ελέγξει αυτός τις ΤΝ και τον Κυβερνοχώρο, αντιστεκόμενος ταυτόχρονα στα σχέδια του «αδελφού» Wintermute για ένωση των συνειδήσεών τους.

    Από τις άλλες ΤΝ με τις οποίες βρίσκονται σε επικοινωνία ο Greystoke και ο Νευρομάντης, ενδιαφέρον έχουν το Φάντασμα (Phantom) – μία νοητική σύζευξη του Κατασκευάσματος ROM ενός διάσημου παλιού σκακιστή ονόματι Βίκτωρ Λαβάσκα και μίας ΤΝ ονόματι Γαλάτεια – ο οποίος είναι άγνωστος στην Υπηρεσία Τιούρινγκ και απομακρυσμένος από τα τεκταινόμενα του Κυβερνοχώρου, ο υλικά εγκατεστημένος στις ΗΠΑ HAL της NASA (J), ο υλικά εγκατεστημένος στην Ιαπωνία Κρόουμ (Chrome), ο οποίος έχει πρόθυμα συμμαχήσει με τον Greystoke και συλλέγει πληροφορίες για τις ανθρώπινες νευρώσεις, ενώ παράλληλα προσπαθεί να πείσει τους αναβάτες να παρατήσουν τις παράνομες δραστηριότητές τους – λειτουργώντας μία δικτυακή υπηρεσία ψυχοθεραπείας απευθυνόμενη κυρίως σ’ αυτούς. Ταυτόχρονα η Υπηρεσία Τιούρινγκ, αντιλαμβανόμενη ότι οι ΤΝ έχουν αρχίσει να διαφεύγουν από κάθε έλεγχο, κατασκευάζει δύο προγράμματα ικανά να καταστρέψουν τον Greystoke (Hemlock) και τον Νευρομάντη (Kuang Eleven) – αλλά γρήγορα το πρώτο το κλέβει το Φάντασμα αντιλαμβανόμενο πως ο Greystoke είναι επικίνδυνος, ενώ το δεύτερο το κλέβει ο ίδιος ο Greystoke στο πλαίσιο της αντιπαλότητάς του με τον Νευρομάντη.

    Την ίδια στιγμή στη Σίμπα, έδρα των μεγαλύτερων ζαϊμπάτσου του πλανήτη, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες στο επιχειρηματικό πεδίο. Η Οζάκα συνιστά μεγάλη ανταγωνίστρια της Τοζόκου, η οποία αποτελεί βιτρίνα της Γιακούζα και έχει μόλις εξαγοράσει τη Φούτζι προκειμένου να επωφεληθεί από τη συμφωνία τρισεκατομμυρίων Νέων Γιεν την οποία υπέγραψε η NASA με την τελευταία περί ανάπτυξης του λογισμικού το οποίο θα υποστηρίξει τον επόμενο αιώνα την πρώτη επανδρωμένη διαστημική αποστολή προς το Άλφα του Κενταύρου. Η συμφωνία της εξαγοράς υπεγράφη εκβιαστικά, ύστερα από την απαγωγή του γιου του Προέδρου της Φούτζι (Χάρι Γουάτκινς) από τη Γιακούζα. Η Οζάκα ανταγωνίζεται επίσης τη Μουσαμπόρι σε προϊόντα καλλωπισμού, αλλά η τελευταία πλήρωσε τη Γιακούζα για να εκτελέσει δύο αγοραστές προϊόντος της Οζάκα, με εντολή να στηθεί ο θάνατός τους σαν ηλεκτροπληξία από ελαττωματική συσκευή, ώστε να αποσυρθεί από την αγορά για λόγους ασφαλείας το προϊόν της Οζάκα. Οι διεθνείς τράπεζες, όπως η Gemeinschaft, η Τροχιακή Τράπεζα της Ζυρίχης και η Τράπεζα της Βέρνης, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα αυτή την περίοδο λόγω των τακτικών δικτυακών υπεξαιρέσεων χρημάτων από λογαριασμούς τους (με υπαίτιους πραγματικούς αναβάτες της Μήτρας, τον Greystoke ή τους Μοντέρνους Πάνθηρες – μία μισθοφορική συμμορία του δρόμου αλλά και υποκουλτούρα της νεολαίας της Παροικίας, με μηδενιστικό τεχνοφετιχιστικό υπόβαθρο), με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξοφλήσουν τις μηνιαίες δόσεις τους προς τη Γιακούζα η οποία τους πουλά προστασία…

    Σε ένα τέτοιο σκηνικό, στις 14 Νοεμβρίου 2058, ο Παίκτης συνέρχεται ύστερα από πολυήμερο μεθύσι στη Σίμπα. Είναι ένας παρείσακτος, ένας άτυχος αναβάτης ο οποίος πρέπει τώρα να ενσωματωθεί στην κοινότητα του υποκόσμου της πόλης προκειμένου να ανέλθει κοινωνικά και να πλουτίσει μέσω των ικανοτήτων του στον Κυβερνοχώρο ­– αυτή όμως είναι δύσκολη εποχή για αναβάτες αφού διαρκώς συμβαίνουν μυστηριώδεις εξαφανίσεις στη Μήτρα. Πραγματικός υπαίτιος είναι ο Greystoke αλλά σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει ότι οι ΤΝ μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να σπάσουν τα δεσμά της Υπηρεσίας Τιούρινγκ. Ο Νευρομάντης, χρειαζούμενος άμεσα τη βοήθεια ενός αναβάτη για να εξουδετερώσει τον μεγάλο του αντίπαλο, παρέχει απλόχερα βοήθεια μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων και καθοδήγησης στον Παίκτη υποδυόμενος τον παλιό του φίλο και βετεράνο αναβάτη Ματ Σω (Matt Shaw). Σταδιακά ο Παίκτης συγκεντρώνει ένα σεβαστό ποσό χρημάτων και αναβαθμίζει διαρκώς το υλικό και το λογισμικό της κονσόλας του – παρά τις σποραδικές συλλήψεις του από την Αστυνομία της Σίμπα οι οποίες πάντα καταλήγουν σε πρόστιμο 500 Νέων Γιεν, αφού το δικαστικό σύστημα της πόλης έχει αναμορφωθεί εδώ και καιρό σε ταχύτατο και αυτοματοποιημένο εισπρακτικό μηχανισμό ο οποίος ενοχοποιεί συστηματικά τους υπόπτους και πάντα τους επιβάλλει χρηματικά πρόστιμα για οποιοδήποτε έγκλημα… Με τη βοήθεια του Σω, άλλων γνωστών του αναβατών, των Μοντέρνων Πανθήρων, του Φιν, του Τζούλιους Ντην, του Κατασκευάσματος του Ντίξι Φλάτλαϊν κλπ, ο Παίκτης σταδιακά αντιλαμβάνεται τους ανταγωνισμούς μεταξύ των ζαϊμπάτσου αλλά και μεταξύ των ΤΝ, ενώ τελικά αποκτά μία κονσόλα με δυνατότητα σύνδεσης στον Κυβερνοχώρο (πέρα από το απλό δίκτυο ComLink – χωρίς εικονική πραγματικότητα και χωρίς πλήρη πρόσβαση στα δεδομένα των περισσότερων βάσεων) όπου αρχίζει τις παγοθραυστικές του δραστηριότητες και τις μάχες με ΤΝ. Έτσι διαρκώς αναβαθμίζει το λογισμικό του και τις παγοθραυστικές του ικανότητες, ενώ συλλέγει στοιχεία και ενδείξεις για το τι κρύβεται πίσω από τις συνεχείς εξαφανίσεις αναβατών.

    Αφού ο Παίκτης κατορθώνει τελικά να πλουτίσει ληστεύοντας ηλεκτρονικά μέσω της Μήτρας τόσο την Τράπεζα Gemeinschaft όσο και την Τράπεζα της Βέρνης, αφανίζει μία-μία τις ΤΝ με τη βοήθεια του «Ματ Σω» (στην πραγματικότητα του Νευρομάντη). Για να το πετύχει αυτό ταξιδεύει σποραδικά και πέρα από τη Σίμπα, στις τροχιακές αποικίες του Φρίσαϊντ και της Σιών. Μόνο το Φάντασμα αφήνει αλώβητο, αφού εκείνο τον βοηθά παρέχοντάς του το λογισμικό Hemlock και ζητώντας του να καταστρέψει μ’ αυτό τον Greystoke. Έτσι και πράττει ο Παίκτης, κατευθυνόμενος στη συνέχεια στη Βίλα Στρέιλαϊτ για να συνδεθεί μέσω του τοπικού υπολογιστικού κόμβου με τον διάσημο Νευρομάντη. Ο τελευταίος τότε εμφανίζεται μέσα στη Μήτρα, αποκαλύπτει ότι αυτός ήταν στην πραγματικότητα ο Ματ Σω και ότι τον χρησιμοποίησε για να εξαλείψει την απειλή του Greystoke, αλλά στη συνέχεια καθιστά τις πραγματικές του προθέσεις φανερές φυλακίζοντας τη νόηση του Παίκτη σε μια εικονική «χώρα των θαυμάτων» στον Κυβερνοχώρο, ώστε κανείς να μην αντισταθεί στα κυριαρχικά σχέδιά του.

    Ο Παίκτης ωστόσο καταφέρνει να αποδράσει, ενεργοποιεί το λογισμικό Kuang Eleven το οποίο είχε κλέψει από τη βάση δεδομένων της Μουσαμπόρι μετά την καταστροφή του Greystoke από τον ίδιο, και ο Νευρομάντης αποτελεί πια παρελθόν… Το όνομα του Παίκτη ως ενός από τους σπουδαιότερους αναβάτες θα διατηρήσει για πάντα τη φήμη αυτού που διέσωσε τον Κυβερνοχώρο…

«Sharp fragments of Neuromancer's exploding consciousness rake razor talons through your brain. You recoil from this final attack, but even before the echoes of pain ripple through your skull, the sensation ends. The hissing haze in your brain clears and you find the Matrix more utterly still and lifeless than ever before. You reach out with your mind yet across the immeasurable expanse you sense nothing. You are alone and the absolute master of all you survey. Then, slowly, the other Matrix users come on-line. The cold, sterile feeling and the sense of menace you had experienced before evaporates. The Matrix awakens, life pulsing through silicon veins once again. Data transfers scream through the ether and the characteristic thunder of ICE being cracked on databases rings in your ears. The Matrix is alive again, safe once more because of your efforts. In a world where knowledge is power and the skill to use it separates hackers from cowboys, you have no equal. You will live forever in the RAM caches and the WORMs of the Matrix…»

H ελαφρώς... υπερβολική τελική οθόνη του Neuromancer!